przemądrzały — przemądrzałyali pot. «mający przesadne mniemanie o swojej wiedzy, będący wynikiem takiego mniemania» Przemądrzałe dziecko. Przemądrzałe wywody. Robić przemądrzałą minę … Słownik języka polskiego
besserwisser — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. besserwissererze; lm M. besserwissererzy {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek przemądrzały, udający, że wie wszystko lepiej od innych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ten przemądrzały besserwisser, co Solidarność miał za zawadę, a … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozum — 1. Brać coś na rozum «zastanawiać się nad czymś, rozważać coś»: Może dlatego właśnie, że instynkt jest tak zawodny, lubimy brać wszystko na rozum. Cosm 7/1999. 2. Iść, pójść, sięgnąć, pot. skoczyć po rozum do głowy «zastanowiwszy się znaleźć na… … Słownik frazeologiczny
mądrala — ż a. m odm. jak ż I, DCMs. mądralali; lm M. mądralale, D. mądralali, B. mądralale a. mądralali (także DB. mądralalów tylko o mężczyznach) żart. iron. «ktoś przebiegły, chytry, przemądrzały, mający się za mądrego, popisujący się swoją (często… … Słownik języka polskiego
mędrek — m III, DB. mędrekrka, N. mędrekrkiem; lm M. ci mędrekrkowie, te mędrekrki, DB. mędrekrków pot. «człowiek przemądrzały, lubiący się mądrzyć, mający się za mądrzejszego niż jest w rzeczywistości i za mądrzejszego od innych; mądrala» Zarozumiały… … Słownik języka polskiego
przemądrzale — przysłów. od przemądrzały Roześmiać się przemądrzale. Przemądrzale dowodził swoich racji. Wyrażać się przemądrzale … Słownik języka polskiego
przemądrzalec — m II, DB. przemądrzaleclca, W. przemądrzaleclcze (przemądrzaleclcu); lm M. przemądrzaleclcy, DB. przemądrzaleclców pot. iron. «człowiek przemądrzały; mędrek» … Słownik języka polskiego
przemądrzałość — ż V, DCMs. przemądrzałośćści, blm pot., rzecz. od przemądrzały … Słownik języka polskiego
rozum — m IV, D. u, Ms. rozummie; lm M. y, D. ów 1. «władza poznawcza umysłu ludzkiego, zdolność myślenia, poznawania, wykrywania związków zależności między postrzeganymi rzeczami, zjawiskami i formułowania sądów, orzekania o tych zjawiskach i… … Słownik języka polskiego
zjeść — dk, zjem, zjesz, zjedzą, zjedz, zjadł, zjedli, zjedzony, zjadłszy zjadać ndk I, zjeśćam, zjeśćasz, zjeśćają, zjeśćaj, zjeśćał, zjeśćany 1. «spożyć pokarm (pogryzłszy go i połknąwszy)» Zjeść coś łapczywie, w pośpiechu, na stojąco. Zjeść coś z… … Słownik języka polskiego
